… آتشهایی که می پزند، آتشهایی که می سازند ؛آتشهای سرد، خنک کننده ،خوب، پاک، روشن،نامرئی، . .. نیرو آن آتش عشق در خدا !! چه کسی به این پی برده است ؟ آتش عشق در روح خدا ، آتشی که همه هستی تجلی آن است ،آتش گرم نیست ،داغ نیست .چرا؟ نیازمندی در آن نیست ،تلاطم در آن نیست، نا استواری ، شک، تزلزل ، تردید ،نوسان ، وسواس،اظطراب ... نگرانی ،در آن نیست، اما آتش است ،آتشین تر از همه آتشها .آتشی که پرتو یک زبانه اش آفرینش است، سایه اش آسمان است،جلوه اش کائنات است،گرده خاکستر نازک و اندکش کهکشانها است... چه می گوییم ؟!!!

این آتش عشق در خدا !یعنی چه؟آتش عشق که این جوری نیست ..... پس این آتش دوست داشتن است. آری.

آتش دوست داشتن است،عجب ! ؟ منهم مثل همه عارف ها و شاعرها حرف میزدم.آتش عشق !؟ آنهم در خدا !؟

نه ، آتش دوست داشتن است که داغ نیست ، سرد نیست، حرارت ندارد؛ چرا؟ که نیازمندی ندارد؛ که غرض ندارد؛ که رسیدن ندارد،که یافتن ندارد،که گم کردن ندارد ، که به دست آوردن ندارد ،که بکار آمدن و بدرد خوردن ندارد...

وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند پرهایش سفید می ماند، ولی قلبش سیاه میشود. دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است

وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است.وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم

به سه چیز تکیه نکن ، غرور، دروغ و عشق.آدم با غرور می تازد،با دروغ می بازد و با عشق می میرد

اگر قادر نیستی خود را بالا ببری همانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه‌ای را بالا ببری

اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است

اما چه رنجی است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن و چه بدبختی آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن! در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است

دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند

     اين روزها شيرها هم ميخواهند با دمش بازي كني اما با دلش نه.........

                                     دلم برای کسی تنگ است که سرم شانه هایش را آرزو دارد…

              سلامتي‌ اونايي که تا ميان دخالت کنن همه بهشون ميگن

                           تو يکي‌ ديگه خفه شو !
                        

                       گوسفندان از اینکه دوست خوبی مثل چوپان دارند خوشحالند غافل از اینکه

                                                  چوپان دوست صمیمی قصاب است.

تو یه تكیه گاهی... من یه كشم... یه سرم تو دست تو ِ
میدونی داری باهام چیكار میكنی؟
میدونی داره چه اتفاقی میافته؟
خوب برات میگم... گوش كن... فقط یه بار گوش كن و خسته نشو، عصبانی نشو :

من یه كشم كه تو دستات اسیرم ... اگرم اسیر نباشم میمیرم.... فك كن این كشه یه روز خیلی محكم بود اننقدر محكم كه تو برای قوی كردن عضلاتت ازش استفاده میكردی... یه سرشو گرفتی تو این دستت و یه سرشو تو اون دستت... بكش... بكشش. بكششششششش
خیلی زمان احتیاج نداشت... كشه دید اسیرت شده، اسیر عضلاتت شده، اسیر قدرتت شده... خواست كمكت كنه كه تو قویتر باشی... یه كمی شل شد... تو چیكار كردی... كشیدی ... محكمتر كشیدی .... محكمتر و محكمتر كشیدی
كشه دردش میومد اما از اینهمه قدرت تو لذت میبرد... حالا انقدر بهت عادت كرده بود كه خودش گاهی بهت تلنگری میزد كه یادت نره میتونی تمام عصبانیت و غصه دنیا رو رو سرش خالی كنی
خیلی طول نكشید كه كشه طلی انقدر انعطاف پذیر شد كه دیگه دلتو زد... حس كردی دیگه به قدرت عضلاتت كمك نمیكنه... تقصیر كشه نبود... جنسشم بد نبود... شل و هرز هم نبود... گناهش این بود كه عاشق دستات شده بود... قصیه كیسه چایی و استكانو یه روز كه تو با خودخواهی بعد از مدتها رفتی سراغش برات تعریف كرد... تو فهمیدی
كش دیگه كش نبود ... موم بود تو دستات ... یه روز محكم یه روز نرم ... یه روز یه دست و كشدار یه روزكوتاه و بریده بریده ... آخه عاشق شده بود .... بدبختی وقتی شروع شد كه تو فهمیدی... از اون روز كشه شد بازیچت.

امروز حال داری ...میكشی .... امروز حال نداری ...

                                کاش انسان مثل شمع فقط یک شب زندکی میکرد...
                                  اما در کنار پروانه اش...!

                     لبهای من پیشانی تو سجده میکنم عشقت را که قلب پاکت شایسته ی پرستش است........

                 داور قلبم نه سوت دارد نه کارت قرمز ، راحت باش ، تا دلت میخواهد خطا کن .
 
                 

ب راه عمر صدها قصه دیدم،سفر کردم حکایتها شنیدم،نفهمیدم چه شد تا اینکه روزی سرکوی رفیق بازی

 رسیدم،"غلامم چاکرم لوتی بفرما"همینها شد همه عشقو امیدم،بدون هیچ حرفی یا سوالی،پیاله هر کسی داد

سر کشیدم،ولی افسوس با هر ک نشستم رفاقت کردمو خیری ندیدم،چشام بارونیو قلبم شکسته،از این دنیا و

ادمهاش دل بریدم.....

کاش اون لحظه ای که یکی ازت میپرسه "حالت چطوره؟" و تو جواب میدی "خوبم!" ، کسی باشه که محکم بغلت کنه و آروم تو گوشت بگه: "میدونم خوب نیستی..."

گذر عمر

همه تقصیر من است خودم میدانم0000000000

که نکردم فکری000

و تامل ننمودم روزی

ساعتی یا  آنی0000000

                                    که چه سان می گذرد عمر گران؟

کودکی رفت به فراغت به بازی به نشاط0000

فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات

همه گفتند کنون تا بچه ست بگذارید بخندد شادان

که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست !!!    بایدش نالیدن!!!

من نپرسیدم هیچ

                       که پس از این ز چه رو

                                                     نتوان خندیدن؟

هیچ کس نگفت :

                        زندگی چیست؟ چرا می آییم؟

                        بعد از این چند صباح به کجا باید رفت؟

                        با کدامین توشه به سفر باید رفت؟

من نپرسیدم کس نیز مرا هیچ نگفت00000000000000000

نو جوانی سپری گشت به بازی به فراغت به نشاط

فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات

بعد از آن باز نفهمیدم من 0000000 که چه سان عمر گذشت؟

لیک گفتند همه که جوان است هنوز

بگذارید که جوانی بکند بهر از عمر بردکامروایی بکند

بگذارید که خوش باشد و مست

بعد از این باز ورا عوری هست000000

یک نفر بانگ برآوردکه او              از هم اکنون باید فکر فردا بکند

دیگری آوا داد                       که چو فردا بشود فکر فردا بکند

سومی گفت: همان گونه که دیروزش رفت000 بگذرد امروزش همچنین فردایش0000

با همه این احوال من نپرسیدم هیچ که چه سان دی بگذشت؟

آن همه قدرت و نیروی عظیم به چه ره مصرف گشت؟

نه تفکر نه تعمق و نه اندیشه دمی

عمر بگذشت به بی حاصلی و مسخرگی0000

چه توانی که ز کف دادم000000000000000000000

                      من نپرسیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت000000000

قدرت عهد شباب

                      میتوانست مرا تا پیش خدا برد

                                                         لیک بیهوده تلف گشت جوانی هیهات

آن کسانی که نمیدانستند زندگی یعنی چه؟ رهنمایم بودند

عمرشان طی شده بی ارزش و بیهوده و کار     و مرا میگفتند که چو آنها باشم

                                                       که چه آنها دائم فکر خوردن باشم

                                                       فکر تامین معاش فکر ثروت باشم

اگرفرصت داشتم
کودکم را دوباره بزرگ می کردم

به جای اینکه انگشت اشاره ام را به سوی او بگیرم درکنارش انگشت هایم رادر رنگ فرو می بردم ونقاشی می کشیدم